| | | | | | |
|
جوان و پیر که در بند مال و فرزندند |
|
نه عاقلند که طفلان ناخردمندند |
|
|
بخانهیی که ره جان نمیتوان بستن |
|
چه ابلهند کسانی که دل همی بندند |
|
|
به سبزه زار فلک طرفه باغبانانند |
|
که هر نهال که شاندند باز برکندند |
|
|
جمال صحبت هم صحبتان غنیمت دان |
|
که میروند نه ز انسانکه باز پیوندند |
|
|
بسا ز توشه ز بهر مسافران وجود |
|
که میهمان عزیزند وروز کی چندند |
|
|
ترا به از عمل خیر نیست فرزندی |
|
که دشمنند ترا زادگان نه فرزندند |
|
|
مجوی دینی اگر اهل معینی خسرو |
|
که از همای به مردار میل نپسندند |
|
|
ز گریه من نتوانم نوشت نامه به دوست |
|
و گر جواب رسد نیز من نیارم خواند |
|