| | | | | | |
|
از دوری خود جانا حال دل من بشنو |
|
اندوه فراق گل ازمرغ چمن بشنو |
|
|
زان موی بناگوشت هر کس گلهیی دارد |
|
آن طره به یکسو نه از گوش سخن بشنو |
|
|
نافه همه بوی خوش ازبوی تو می دزدد |
|
غمازی آن دزدی ازمشک ختن بشنو |
|
|
از باد هوایت دل صد جان بدید این خود |
|
به شگفت گلی دیگر ای غنچه دهن بشنو |
|
|
تو جان منی و من دور از تو همی میرم |
|
ای جان جدا مانده آخر غم تن بشنو |
|
|
بشکست می لعلت چون توبهی خسرو را |
|
اکنون صفت مستی زان تو به شکن بشنو |
|
|
به گستاخی حدیث بوسه گفتم |
|
به خنده گفت کای خسرو دهان کو؟ |
|
|
امروزدر جانم سخن فردای وصلم در دهن |
|
او در غم امروز من من در غم فردای او |
|
|
هرشب روم با چشم تر آن جا که بود آن سیم بر |
|
گر چه از ونبود اثرباری ببینم جای او |
|