| | | | | | |
| |
هم‌چو هاروت و چو ماروت آن دو پاک |
|
بسته‌اند اینجا به چاه سهمناک |
|
| |
عالم سفلی و شهوانی درند |
|
اندرین چه گشته‌اند از جرم‌بند |
|
| |
سحر و ضد سحر را بی‌اختیار |
|
زین دو آموزند نیکان و شرار |
|
| |
لیک اول پند بدهندش که هین |
|
سحر را از ما میاموز و مچین |
|
| |
ما بیاموزیم این سحر ای فلان |
|
از برای ابتلا و امتحان |
|
| |
که امتحان را شرط باشد اختیار |
|
اختیاری نبودت بی‌اقتدار |
|
| |
میلها هم‌چون سگان خفته‌اند |
|
اندریشان خیر و شر بنهفته‌اند |
|
| |
چونک قدرت نیست خفتند این رده |
|
هم‌چو هیزم‌پاره‌ها و تن‌زده |
|
| |
تا که مرداری در آید در میان |
|
نفخ صور حرص کوبد بر سگان |
|
| |
چون در آن کوچه خری مردار شد |
|
صد سگ خفته بدان بیدار شد |
|
| |
حرصهای رفته اندر کتم غیب |
|
تاختن آورد سر بر زد ز جیب |
|
| |
موبه موی هر سگی دندان شده |
|
وز برای حیله دم جنبان شده |
|
| |
نیم زیرش حیله بالا آن غضب |
|
چون ضعیف آتش که یابد او حطب |
|
| |
شعله شعله می‌رسد از لامکان |
|
می‌رود دود لهب تا آسمان |
|
| |
صد چنین سگ اندرین تن خفته‌اند |
|
چون شکاری نیستشان بنهفته‌اند |
|
| |
یا چو بازانند و دیده دوخته |
|
در حجاب از عشق صیدی سوخته |
|
| |
تا کله بردارد و بیند شکار |
|
آنگهان سازد طواف کوهسار |
|
| |
شهوت رنجور ساکن می‌بود |
|
خاطر او سوی صحت می‌رود |
|
| |
چون ببیند نان و سیب و خربزه |
|
در مصاف آید مزه و خوف بزه |
|
| |
گر بود صبار دیدن سود اوست |
|
آن تهیج طبع سستش را نکوست |
|
| |
ور نباشد صبر پس نادیده به |
|
تیر دور اولی ز مرد بی‌زره |
|
