| | | | | | |
|
آن یکی با شمع برمیگشت روز |
|
گرد بازاری دلش پر عشق و سوز |
|
|
بوالفضولی گفت او را کای فلان |
|
هین چه میجویی به سوی هر دکان |
|
|
هین چه میگردی تو جویان با چراغ |
|
در میان روز روشن چیست لاغ |
|
|
گفت میجویم به هر سو آدمی |
|
که بود حی از حیات آن دمی |
|
|
هست مردی گفت این بازار پر |
|
مردمانند آخر ای دانای حر |
|
|
گفت خواهم مرد بر جادهی دو ره |
|
در ره خشم و به هنگام شره |
|
|
وقت خشم و وقت شهوت مرد کو |
|
طالب مردی دوانم کو به کو |
|
|
کو درین دو حال مردی در جهان |
|
تا فدای او کنم امروز جان |
|
|
گفت نادر چیز میجویی ولیک |
|
غافل از حکم و قضایی بین تو نیک |
|
|
ناظر فرعی ز اصلی بیخبر |
|
فرع ماییم اصل احکام قدر |
|
|
چرخ گردان را قضا گمره کند |
|
صدعطارد را قضا ابله کند |
|
|
تنگ گرداند جهان چاره را |
|
آب گرداند حدید و خاره را |
|
|
ای قراری داده ره را گام گام |
|
خام خامی خام خامی خام خام |
|
|
چون بدیدی گردش سنگ آسیا |
|
آب جو را هم ببین آخر بیا |
|
|
خاک را دیدی برآمد در هوا |
|
در میان خاک بنگر باد را |
|
|
دیگهای فکر میبینی به جوش |
|
اندر آتش هم نظر میکن به هوش |
|
|
گفت حق ایوب را در مکرمت |
|
من بهر موییت صبری دادمت |
|
|
هین به صبر خود مکن چندین نظر |
|
صبر دیدی صبر دادن را نگر |
|
|
چند بینی گردش دولاب را |
|
سر برون کن هم ببین تیز آب را |
|
|
تو همیگویی که میبینم ولیک |
|
دید آن را بس علامتهاست نیک |
|
|
گردش کف را چو دیدی مختصر |
|
حیرتت باید به دریا در نگر |
|
|
آنک کف را دید سر گویان بود |
|
وانک دریا دید او حیران بود |
|
|
آنک کف را دید نیتها کند |
|
وانک دریا دید دل دریا کند |
|
|
آنک کفها دید باشد در شمار |
|
و آنک دریا دید شد بیاختیار |
|
|
آنک او کف دید در گردش بود |
|
وانک دریا دید او بیغش بود |
|