| | | | | | |
|
گفت ایاز ای مهتران نامور |
|
امر شه بهتر به قیمت یا گهر |
|
|
امر سلطان به بود پیش شما |
|
یا که این نیکو گهر بهر خدا |
|
|
ای نظرتان بر گهر بر شاه نه |
|
قبلهتان غولست و جادهی راه نه |
|
|
من ز شه بر مینگردانم بصر |
|
من چو مشرک روی نارم با حجر |
|
|
بیگهر جانی که رنگین سنگ را |
|
برگزیند پس نهد شاه مرا |
|
|
پشت سوی لعبت گلرنگ کن |
|
عقل در رنگآورنده دنگ کن |
|
|
اندر آ در جو سبو بر سنگ زن |
|
آتش اندر بو و اندر رنگ زن |
|
|
گر نهای در راه دین از رهزنان |
|
رنگ و بو مپرست مانند زنان |
|
|
سر فرود انداختند آن مهتران |
|
عذرجویان گشه زان نسیان به جان |
|
|
از دل هر یک دو صد آه آن زمان |
|
همچو دودی میشدی تا آسمان |
|
|
کرد اشارت شه به جلاد کهن |
|
که ز صدرم این خسان را دور کن |
|
|
این خسان چه لایق صدر مناند |
|
کز پی سنگ امر ما را بشکنند |
|
|
امر ما پیش چنین اهل فساد |
|
بهر رنگین سنگ شد خوار و کساد |
|