| | | | | | |
|
همچو هاروت و چو ماروت شهیر |
|
از بطر خوردند زهرآلود تیر |
|
|
اعتمادی بودشان بر قدس خویش |
|
چیست بر شیر اعتماد گاومیش |
|
|
گرچه او با شاخ صد چاره کند |
|
شاخ شاخش شیر نر پاره کند |
|
|
گر شود پر شاخ همچون خارپشت |
|
شیر خواهد گاو را ناچار کشت |
|
|
گرچه صرصر پس درختان میکند |
|
با گیاه تر وی احسان میکند |
|
|
بر ضعیفی گیاه آن باد تند |
|
رحم کرد ای دل تو از قوت ملند |
|
|
تیشه را ز انبوهی شاخ درخت |
|
کی هراس آید ببرد لخت لخت |
|
|
لیک بر برگی نکوبد خویش را |
|
جز که بر نیشی نکوبد نیش را |
|
|
شعله را ز انبوهی هیزم چه غم |
|
کی رمد قصاب از خیل غنم |
|
|
پیش معنی چیست صورت بس زبون |
|
چرخ را معنیش میدارد نگون |
|
|
تو قیاس از چرخ دولابی بگیر |
|
گردشش از کیست از عقل مشیر |
|
|
گردش این قالب همچون سپر |
|
هست از روح مستر ای پسر |
|
|
گردش این باد از معنی اوست |
|
همچو چرخی کان اسیر آب جوست |
|
|
جر و مد و دخل و خرج این نفس |
|
از کی باشد جز ز جان پر هوس |
|
|
گاه جیمش میکند گه حا و دال |
|
گاه صلحش میکند گاهی جدال |
|
|
گه یمینش میبرد گاهی یسار |
|
که گلستانش کند گاهیش خار |
|
|
همچنین این باد را یزدان ما |
|
کرده بد بر عاد همچون اژدها |
|
|
باز هم آن باد را بر ممنان |
|
کرده بد صلح و مراعات و امان |
|
|
گفت المعنی هوالله شیخ دین |
|
بحر معنیهای رب العالمین |
|
|
جمله اطباق زمین و آسمان |
|
همچو خاشاکی در آن بحر روان |
|
|
حملهها و رقص خاشاک اندر آب |
|
هم ز آب آمد به وقت اضطراب |
|
|
چونک ساکن خواهدش کرد از مرا |
|
سوی ساحل افکند خاشاک را |
|
|
چون کشد از ساحلش در موجگاه |
|
آن کند با او که آتش با گیاه |
|
|
این حدیث آخر ندارد باز ران |
|
جانب هاروت و ماروت ای جوان |
|