| | | | | | |
|
وه که گر یک شب پس از عمری به خوابت دیدمی |
|
آن هم از بخت سیه گرم عتابت دیدمی |
|
|
خون ناحق کشتگانت را غرامت دادمی |
|
تیغ بر دست ار به فردای حسابت دیدمی |
|
|
من که مستم دایم از یاد لب میگون تو |
|
تا چه مستی کردمی گر در شراب دیدمی |
|
|
چون پری بگرفته کو بر تن بدرد پیرهن |
|
جامه را بدریدمی گر بی حجابت دیدمی |
|
|
گر به تلخی جان شیرینم نمیآمد به لب |
|
کام دل کی از لب شیرین جوابت دیدمی |
|
|
بی خبر گردیدمی از خویش تا روز جزا |
|
گر شبی در بزم خود مست و خرابت دیدمی |
|
|
سجده کردی آستانم را به عزت آسمان |
|
بی نقاب ار چهره چون آفتابت دیدمی |
|
|
ثبت کردی مشتری منشور عالی جاهیم |
|
گر سر امید خود را بر جنابت دیدمی |
|
|
رشتهی صبر مرا از هم گسستی دست عشق |
|
هر کجا با طرهی پرپیچ و تابت دیدمی |
|
|
روزی از دیدار جانان حاجتم گشتی روا |
|
ای دعای نیم شب گر مستجابت دیدمی |
|
|
روی و لعلش دیدهای روزی فروغی بی خلاف |
|
ور نه کی گاهی در آتش گه در آبت دیدمی |
|