| | | | | | |
|
شاهد به کام و شیشه به دست و سبو به دوش |
|
مستانه میرسم ز در پیر میفروش |
|
|
خواهی که کام دل ببری لعل وی ببوس |
|
خواهی که نیش غم نخوری جام می بنوش |
|
|
ماییم و کوی عشق و درونی پر از خراش |
|
ماییم و بزم شوق و دهانی پر از خروش |
|
|
دانی که داد بلبل شیدا به دست کیست |
|
از دست آن که کرد لب غنچه را خموش |
|
|
مرغی که میپرد به لب بام آن پری |
|
بس طعنه میزند پر او بر پر سروش |
|
|
پند کسی چگونه نیوشم که آن دو لب |
|
از من گرفتهاند دو گوش سخننیوش |
|
|
گر چشم فیض داری از آن چشمهی کرم |
|
ای دل به سینه خون شو و ای چشم تر به جوش |
|
|
من والهی جمال تو با صد هزار چشم |
|
من بندهی خطاب تو با صد هزار گوش |
|
|
زان باده دوش چشم تو پیموده خلق را |
|
شاید که روز حشر نیاید کسی به هوش |
|
|
کارم ازین مثلث خاکی به جان رسید |
|
قد برفراز و زلف بیفشان و رخ مپوش |
|
|
بی جهد از آن نرسد هیچ کس به کام |
|
تا هست ممکن تو فروغی به جان به کوش |
|