فخرالدین عراقی (غزلیات)/عاشقی دانی چه باشد؟ بی‌دل و جان زیستن

by فخرالدین عراقی

	عاشقی دانی چه باشد؟ بی‌دل و جان زیستن			جان و دل بر باختن، بر روی جانان زیستن
	سوختن در هجر و خوش بودن به امید وصال			ساختن با درد و پس با بوی درمان زیستن
	تا کی از هجران جانان ناله و زاری کنم؟			از حیات خود به جانم، چند ازین سان زیستن؟
	بس مرا از زندگانی، مرگ کو، تا جان دهم؟			مرگ خوشتر تا چنین با درد هجران زیستن
	ای ز جان خوشتر، بیا، تا بر تو افشانم روان			نزد تو مردن به از تو دور و حیران زیستن
	بر سر کویت چه خوش باشد به بوی وصل تو			در میان خاک و خون افتان و خیزان زیستن؟
	از خودم دور افگنی، وانگاه گویی: خوش بزی			بی‌دلان را مرگ باشد بی‌تو، ای جان، زیستن
	هان! عراقی، جان به جانان ده، گران جانی مکن			بعد از این بی‌روی خوب یار نتوان زیستن