فخرالدین عراقی (غزلیات)/ساقی، قدحی می مغان کو؟

by فخرالدین عراقی

	ساقی، قدحی می مغان کو؟			مطرب غزل تر روان کو؟
	آن مونس دل کجاست آخر؟			و آن راحت جان ناتوان کو؟
	آیینه‌ی سینه زنگ غم خورد			آن صیقل غمزدای جان کو؟
	از زهد و صلاح توبه کردم			مخمور میم، می مغان کو؟
	اسباب طرب همه مهیاست			آن زاهد خشک جان فشان کو؟
	گر زهد تو نیست جمله تزویر			ترک بد و نیک و سوزیان کو؟
	ور از دو جهان کران گرفتی			جان و دل و دیده در میان کو؟
	با شاهد و شمع در خرابات			عیش خوش و عمر جاودان کو؟
	در صومعه چند زهد ورزیم؟			صحرا و گل و می مغان کو؟
	چون بلبل بی‌نوا چه باشیم؟			بوی خوش باغ و بوستان کو؟
	ما را چه ز باغ و بوی گلزار؟			بوی سر زلف دلستان کو؟
	با دل گفتم: مرا نگویی			کان یار لطیف مهربان کو؟
	ور یافته‌ای ازو نشانی			خونابه‌ی چشم خون فشان کو؟
	با هم بودیم روزکی چند			آن عیش کجا و آن زمان کو؟
	دل گفت: هر آنچه او ندانست			از وی چه نشان دهیم: آن کو؟
	با این همه جهد می کنم هم			باشد که دمی شود چنان کو
	خواهد که فدا کند عراقی			جان در ره او، ولیک جان کو؟