| | | | | | |
| |
ای به تو زنده جسم و جان، مونس جان کیستی؟ |
|
شیفته‌ی تو انس و جان، انس روان کیستی؟ |
|
| |
مهر ز من گسسته‌ای، با دگری نشسته‌ای |
|
رنج ز من شکسته‌ای، راحت جان کیستی؟ |
|
| |
چون ز من جدا نه‌ای، چیست که آشنا نه‌ای؟ |
|
یک دم از آن ما نه‌ای، آخر از آن کیستی؟ |
|
| |
نز تو به من رسد اثر، نه به رخت کنم نظر |
|
از تو دو کون بی‌خبر، پس تو عیان کیستی؟ |
|
| |
صید دلم به دام تو، توسن چرخ رام تو |
|
ای دو جهان غلام تو، جان و جهان کیستی؟ |
|
| |
یافتمی به روز و شب از لب لعل تو رطب |
|
هیچ ندانم از دو لب شهد فشان کیستی؟ |
|
| |
بر سر کویت چون سگان هر سحری کنم فغان |
|
هیچ نگویی: ای فلان، تو ز سگان کیستی؟ |
|
