کلیات سعدی/غزلیات/کس از این نمک ندارد که تو ای غلام داری
۵۶۸ – ب
| کس از این نمک ندارد که تو ایغلام داری | دل ریش عاشقانرا نمکی تمام داری | |||||
| نه من اوفتاده تنها بکمند آرزویت | همه کس سر تو دارد تو سر کدام داری؟ | |||||
| ملکا مها نگارا صنما[۱] بتا بهارا | متحیرم ندانم که تو خود چه نام داری | |||||
| نظری بلشکری کن که هزار خون بریزی | بخلاف تیغ هندی که تو در نیام داری | |||||
| صفت رخام دارد تن نرم نازنینت | دل سخت نیز با او نه کم از رخام داری | |||||
| همه دیده‌ها بسویت نگران حسن رویت | منت آن کمینه مرغم که اسیر دام داری | |||||
| چه مخالفت بدیدی که مخالطت بریدی[۲]؟ | مگر آنکه ما گدائیم و تو احتشام داری | |||||
| بجز این گنه ندانم[۳] که محب و مهربانم | بچه جرم دیگر از من سر انتقام داری؟ | |||||
| گله از تو حاش‌لله نکنند و خود نباشد | مگر از وفای[۴] عهدی که نه بردوام داری | |||||
| نظر از تو برنگیرم همه عمر تا بمیرم | که تو در دلم نشستی و سر مقام داری | |||||
| سخن لطیف سعدی نه سخن که قند مصری | خجلست ازین حلاوت که تو در کلام داری | |||||