کلیات سعدی/غزلیات/از تو دل برنکنم تا دل و جانم باشد
۱۹۵– ب
| از تو دل برنکنم تا دل و جانم باشد | میبرم جور تو تا وسع و توانم باشد | |||||
| گر نوازی چه سعادت به ازین خواهم یافت؟ | ور کشی زار چه دولت به از آنم باشد؟ | |||||
| چون مرا عشق تو از هر چه جهان بازاستد | چه غم از سرزنش هر که جهانم باشد؟ | |||||
| تیغ قهر ار تو زنی قوّت روحم گردد | جام زهر ار تو دهی قوت روانم باشد | |||||
| در قیامت چو[۱] سر از خاک لحد بردارم | گرد سودای تو بر دامن جانم باشد | |||||
| گر ترا خاطر[۲] ما نیست خیالت بفرست | تا شبی محرم اسرار نهانم باشد | |||||
| هر کسی را ز لبت خشک تمنائی هست | من خود این بخت ندارم که زبانم باشد | |||||
| جان برافشانم اگر سعدی خویشم خوانی | سَرِ این دارم اگر طالع آنم باشد | |||||