کلیات سعدی/غزلیات/آن ماه دوهفته در نقابست

از ویکی‌نبشته

۵۲– ط

  آن ماه دو هفته در نقابست یا حوری دست در خضابست  
  وان وسمه بر ابروان دلبند یا قوس قزح بر آفتابست  

* * *

  سیلاب ز سر گذشت یارا ز اندازه بدر مبر جفا را  
  باز آی که از غم تو ما را چشمی و هزار چشمه آبست  

* * *

  تندی و جفا و زشتخوئی هر چند که میکنی نکوئی  
  فرمان برمت بهرچه گوئی جان بر لب و چشم[۱] بر خطابست  

* * *

  ای روی تو از بهشت بابی دل بر نمک لبت کبابی  
  گفتم بزنم بر آتش آبی وین آتش دل نه جای[۲] آبست  

* * *

  صبر از تو کسی نیاورد تاب چشمم ز غمت نمی‌برد خواب  
  شک نیست که بر ممرّ سیلاب چندانکه بنا کنی خرابست  

* * *

  ای شهرهٔ شهر و فتنهٔ خیل فی منظرک النهار و اللیل  
  هر کو نکند بصورتت میل در صورت آدمی دوابست  

* * *

  ای داروی دلپذیر دردم اقرار ببندگیت کردم  
  دانی که من از تو برنگردم چندانکه خطا کنی صوابست  

* * *

  گرچه تو امیر و ما اسیریم گرچه تو بزرگ و ما حقیریم  
  گرچه تو غنیّ و ما فقیریم دلداری دوستان ثوابست  

* * *

  ای سرو روان و گلبن نو مه پیکر[۳] آفتاب پرتو  
  بستان و بده بگوی و بشنو شبهای چنین نه وقت خوابست  

* * *

  امشب شب خلوتست تا روز ای طالع سعد و بخت فیروز  
  شمعی بمیان ما برافروز یا شمع مکن[۴] که ماهتابست  

* * *

  ساقی قدحی قلندری وار درده بمعاشران هشیار  
  دیوانه بحال خویش بگذار کاین مستی ما نه از شرابست  

* * *

  باد است غرور زندگانی برقست لوامع جوانی  
  دریاب دمی که میتوانی بشتاب که عمر در شتابست  

* * *

  این گرسنه گرگ بی ترحم خود سیر نمیشود ز مردم  
  ابنای زمان مثال گندم وین دور[۵] فلک چو آسیابست  

* * *

  سعدی تو نه مرد وصل اوئی تا لاف زنی و قرب جوئی  
  ای تشنه بخیره چند پوئی؟ کاین ره که تو میروی سرابست  


  1. گوش.
  2. نه کار.
  3. در نسخه‌های متاخر: مه‌طلعت.
  4. مَنه.
  5. چرخ.