دیوان حافظ/در وفای عشق تو مشهور خوبانم چو شمع

از ویکی‌نبشته
۲۹۰  در وفای عشق تو مشهور خوبانم چو شمع شب‌نشین کوی سربازان و رندانم چو شمع  ۲۹۳
  روز و شب خوابم نمی‌آید بچشم غم‌پرست بس که در بیماریِ هجر تو گریانم چو شمع  
  رشتهٔ صبرم بمقراض غمت ببریده‌شد همچنان در آتش مهر تو سوزانم چو شمع  
  گر کمیت اشک گلگونم نبودی گرم‌رو کی شدی روشن بگیتی راز پنهانم چو شمع  
  در میان آب و آتش همچنان سرگرم تست این دل زار نزار اشک‌بارانم چو شمع  
  در شب هجران مرا پروانهٔ وصلی فرست ور نه از دردت جهانی را بسوزانم چو شمع  
  بی جمال عالم‌آرای تو روزم چون شبست با کمال عشق تو در عین نقصانم چو شمع  
  کوه صبرم نرم شد چون موم در دست غمت تا در آب و آتش عشقت گدازانم چو شمع  
  همچو صبحم یک نفس باقیست با[۱] دیدار تو چهره بنما دلبرا تا جان برافشانم چو شمع  
  سرفرازم کن شبی از وصل خود ای نازنین تا منوّر گردد از دیدارت ایوانم چو شمع  
  آتش مهر ترا حافظ عجب در سر گرفت  
  آتش دل کی بآب دیده بنشانم چو شمع  


  1. چنین است در غالب نسخ قدیمه. س: تا دیدار تو، نسخ چاپی: بی‌دیدار تو،